Αshram:Μια πανεμορφη μουσικη περιπλανηση στους δρομους της μελωδιας

Mε μεγάλη μου χαρά και τιμή δέχτηκα την πρόταση του φίλου μου,Παναγιώτη Κατσούρα,να γράψω ένα άρθρο σχετικό με τη μουσική,για το αξιολογότατο blog που έχει δημιουργήσει.Τα λόγια του ξεκάθαρα(άλλωστε γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά και δε θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά):"Φίλε,θέλω να κάνεις ένα αφιέρωμα σε ένα συγκρότημα της αρεσκείας σου.Σου έχω τυφλή εμπιστοσύνη.Αν προτιμάς,γράψε κάτι για τους αγαπημένους σου Queensryche!"

Το σκέφτηκα πολύ καλά...το δέλεαρ μεγάλο!Θα «μιλούσα» για αυτούς για τους οποίους η σχέση μου δεν μπορεί να περιγραφτεί με το απλό δίπτυχο οπαδού-μπάντας.Θα μπορούσα να γράφω για ώρες και χωρίς το παραμικρό ίχνος κούρασης.Όμως κάτι δε μου πήγαινε καλά...Από τη μία θα έπρεπε να αναφερθώ σε ένα γκρουπ το οποίο έχω ήδη πολυδιαφημίσει στη σελίδα μου στο Facebook,οπότε,τουλάχιστον για τους φίλους μου θα γινόμουν κουραστικός και από την άλλη αδιάφορος σε κάποιους που το στυλ αυτό,πιθανώς δεν έλκει.Οπότε έπρεπε να βρω κάτι άλλο:Ένα συγκρότημα πραγματικά ιδιαίτερο που δε θα το γνώριζε σχεδόν κανένας αλλά θα μπορούσε να γοητεύσει σχεδόν όλους!Και ποιο θα ήταν αυτό?Ας έσπαγα το κεφάλι μου να το βρω...Ας είπα???Ναι,αυτό ήταν,λοιπόν!Το είχα ήδη βρει:(Αs)hram!

Ακόμα θυμάμαι τις απανωτές εκπλήξεις που ένιωσα 2 χρόνια πριν,όταν σε μια από τις πάμπολλες περιηγήσεις μου στο You Tube,ψάχνοντας για κάτι διαφορετικό,έπεσα τυχαία πάνω σε ένα βίντεο με τίτλο:Αshram-Elizabeth.Πρώτη(έκπληξη)όταν έβαλα το εν λόγω κομμάτι να παίξει.Δεύτερη,όταν διάβασα-ψάχνοντας πληροφορίες τους-ότι είναι Ιταλοί από τη Νάπολι.Τρίτη,όταν ρωτώντας τους Ιταλούς φίλους μου διαπίστωσα ότι κανείς δεν τους γνώριζε!Τέταρτη,όταν άκουσα και όλα τα υπόλοιπα τραγούδια τους.

Το έμβρυο της μπάντας,λοιπόν,δημιουργήθηκε το 1997 όταν ο Luigi Rubino(πιάνο)και ο Sergio Panarella(φωνή)άρχισαν να συλλέγουν ιδέες για αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν Ashram.Ύστερα από λίγο καιρό κάλεσαν και τον Αlfredo Notarloberti(βιολί)και αφού ηχογράφησαν 11 κομμάτια,κυκλοφόρησαν το 1999 το πρώτο τους αυτοχρηματοδοτούμενο άλμπουμ με τίτλο:"For my sun".Aμέσως κινούν το ενδιαφέρον των media και λίγο αργότερα υπογράφουν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο με τη γαλλική εταιρεία "Prikosnovenie".
To 2001 προστίθεται στο γκρουπ ο Leonardo Massa(τσέλο)κι ένα χρόνο μετά είναι έτοιμο το δεύτερο ομώνυμο άλμπουμ τους,το οποίο τους δίνει τη δυνατότητα εμφανίσεων σε αρκετά live show στην Ιταλία,αλλά και περιοδείας σε χώρες του εξωτερικού.
Μετά από μια μακρά περίοδο ανασύνταξης,το 2006 κυκλοφορούν το τρίτο τους πόνημα "Shining Silver Skies",κάτω από το όνομα μιας νέας εταιρείας,της Εquilibrium music,ενώ το Μάιο του 2011 η Dying Art Productions διανέμει το πρώτο τους Live DVD,αποτελούμενο από 20 κομμάτια και ηχογραφημένο στην κινέζική περιοδεία του 2009.

Πολλοί τους κατατάσσουν στη Nεοκλασική,Ambient μουσική σκηνή.Προσωπική μου άποψη...?Παραείναι καλοί και πληθωρικοί,μέσα στην απλότητά τους,για να μπορεί κάποιος να τους χωρέσει σε μουσικά καλούπια...Η κάθε τους δισκογραφική δουλειά είναι καλύτερη από την άλλη,καθηλώνοντας τον ακροατή με τις εκπληκτικές τους συνθέσεις.Ενός ανυποψίαστου ακροατή που δέχεται καταιγισμό μελωδικών γραμμών,αναρίθμητων ηχοχρωμάτων και πρωτόγνωρων συναισθημάτων.Όπως,καλή ώρα,συνέβη και με μένα 2 χρόνια πριν.Και ποιος ξέρει...?Ίσως το ίδιο να συμβεί και με σας και να μην σπαταλήσατε άδικα κάποια πολύτιμα λεπτά από το χρόνο σας,διαβάζοντας όλα τα παραπάνω...Απλά επιβιβαστείτε στο μουσικό όχημα που τόσο αρμονικά έχουν δημιουργήσει,αφεθείτε και..καλό σας ταξίδι...!

Read More

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ

Ιστορικά όλες οι μεγάλες αλλαγές έχουν πραγματοποιηθεί από το λαό γιατί η αδικία ξεχείλωσε, η ανομία έγινε συνώνυμο της ελευθερίας ενώ η ελευθερία ταυτίστηκε με την κουτοπονηριά που οι περισσότεροι απαίδευτοι εύκολα επιδεικνύουν σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία ούτε στους συγκεκριμένους ανθρώπους ούτε στη συγκεκριμένη χώρα . Έργο συνομωσίας , επιστημονικής φαντασίας , νέα τάξη πραγμάτων με πειραματόζωο τους Έλληνες, δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι ο Έλληνας βρίσκεται στα χειρότερά του πληγωμένος , απογοητευμένος , λεηλατημένος οικονομικά κοινωνικά - εθνικά.
Το χειρότερο όμως το άκουσα χθες από κάποιον ο οποίος προτιμά για το μέλλον των παιδιών του να τον διοικούν με ελληνική κυβέρνηση οι Γάλλοι , οι Γερμανοί κοκ μιας και οι Έλληνες αποδείχθηκε ότι δεν μπορούν από μόνοι τους να προσφέρουν το αυτονόητο. Ανατριχιάζω ακόμη και τώρα που το γράφω δεν το πιστεύω ότι το άκουσα από ένα άτομο που τυγχάνει να πολιτεύεται κιόλας και το χειρότερο απόλα είναι ότι το πίστευε και δεν έκανε απλά μια υπόθεση. Δυστυχώς σαν αυτόν υπάρχουν και άλλοι πολλοί και ενδεχομένως κάποιοι εκπροσωπούν και τη χώρα μας τη δύσκολη τούτη ώρα.
Αυτό κατάφεραν λοιπόν όλοι αυτοί οι σάπιοι από αρχές και ιδανικά οι " κουτοπόνηροι " όπως τους λέω. Πρώτα να μας εκμαυλίσουν κοινωνικά κάνοντάς μας συνέταιρους στην πολιτική ζωή ( εσύ θα με ψηφίσεις και γω θα σε βολέψω) και κατόπιν να μας υιοθετήσουν την νοοτροπία του ωχαδερφισμού (δε βαριέσαι θα δούμε τι θα γίνει ). Ε λοιπόν αυτό που θα γίνει αν όλοι μαζί δεν αντιδράσουμε ο καθένας από το πόστο του άλλος στους δρόμους ( όλοι θα πρεπε κανονικά ) άλλος στα blogs άλλος στο καφενείο τότε με μαθηματική ακρίβεια θα μάθουμε γερμανικά εν μέσω ενός μηνός γιατί οι Γερμανοί ξανάρχονται και αν δεν μάθεις γερμανικά δεν θα μπορείς να πάρεις ούτε τα 500 ευρώ που αυτοί θα προσφέρουν μιας και σε βλέπουν ως βαλκάνιο και όχι σαν έλληνα. Ας σταματήσουμε να καθόμαστε στον καναπέ και απλά να σχολιάζουμε κάνοντας τους οικονομολόγους , τους γιατρούς ή οτιδήποτε άλλο ως ειδικότητα πλανάται στην επικαιρότητα , να αναλάβουμε όλοι μας δράση έχοντας γνώμονα τους προγόνους μας που τα έβαλαν με τα αγρίμια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και πέτυχαν πάνω απόλα την εθνική υπερηφάνεια , την ελευθερία να αποφασίζουν εκείνοι για τη χώρα τους , τα χώματά της , τις θάλασσές της , τις πλούσιες πηγές της , το πανέξυπνο ανθρώπινο δυναμικό της.

Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να αποβάλλουμε κάθε τι που προκαλεί ανωμαλία στην εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού μας ιστού είτε αυτός είναι φίλος μας είτε συγγενής μας είτε κυρίως κάποιος που υφάρπαξε την ψήφο μας δίνοντάς μας φρούδες ελπίδες. Και ένα μήνυμα για τους νέους και γω σε αυτή τη κατηγορία ανήκω. Αν δεν πάρουμε τη κατάσταση στα χέρια μας μην περιμένετε φως στο τούνελ ο μαύρος τοίχος που βλέπετε θα πέσει πάνω μας και θα μας σπάσει τα μούτρα.
Πρέπει να ασχοληθούμε και εμείς με την πολιτική όσο και αν την έχουμε σιχαθεί, οι πατεράδες μας απέτυχαν. Διαφορετικά από δω και πέρα μη τολμήσει κανείς να το παίξει πονηρός και ως θεατής να ασκεί κριτική σε αυτούς που εκείνος επέλεξε γιατί αυτό λέγεται κουτοπονηριά και αυτό το τελευταίο οι γερμανοί το χουν καταλάβει... Θάρρος ή θράσος θα ήθελα να σας ζητήσω να το δημοσιεύσετε και στην κυριακατικη εφημεριδα όχι για να ικανοποιήσω καποια εσωτερικη μου αναγκη ή να κερδίσω δημοσιότητα παίζοντάς το πονηρός στους οικίους μου αλλά γιατι μπορεί να επηρεάσω κάποιο νέο θετικά και μετά αυτός ένα δεύτερο κοκ

Σπύρος Διαμαντόπουλος

ΤΟ ΒΗΜΑ 

Read More

Στα-ΜΑΤ-ηστε τους επιτελους

Το 1991, ο τότε πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, σε μία επίσκεψή του στην ΕΛΑΣ, είχε απευθυνθεί στους αστυνομικούς, λέγοντας το ιστορικό «εσείς είσαστε το κράτος». Εκείνη τη ρήση του πρωθυπουργού, την πλήρωσαν πολύ ακριβά οι πολίτες αλλά και οι δημοσιογράφοι. Τα όπλα άρχισαν να εκπυρσοκροτούν «τυχαία», από ένα κράτος που πίστευε επί δεκαετίες, πως το κράτος φοράει κυρίως στολές και όχι θεσμούς. 

Αλλά ακόμη και τότε, όταν τα κλομπς σηκώνονταν για να χτυπήσουν τον «αντίπαλο», αν προλάβαινες να φωνάξεις «είμαι δημοσιογράφος», αυτοί οι άνθρωποι θηρία πίσω από τις μάσκες, έκαναν ένα βήμα πίσω. Τρώγαμε απλώς κάτι ψιλές.
Ο κύριος Παπουτσής, δεν έχει κάνει καμιά τέτοια δήλωση. Αντιθέτως οι δηλώσεις του περιέχουν εκείνο το θεσμικό άρωμα του ανθρώπου που δεν ξεχνά την πολιτική του καταγωγή.Μόνο που είναι πια , ένα φτηνό πατσουλί, παλαιοκομματικής φρασεολογίας.Η αστυνομία, ποτέ δεν έδερνε τόσο πολύ, όσο επί των ημερών του.Φαντάζομαι πως οι επιτελείς του, αν όχι ο ίδιος, θα το θεωρούν αναγκαίο τις δύσκολες μέρες που ζούμε ή που έρχονται. Τους φαντάζομαι να κορδώνονται μέσα στις στολές και να λένε «δεν γινόταν αλλιώς κύριε υπουργέ, έπρεπε να τους απωθήσουμε». Και εκείνος να γνέφει συγκαταβατικά λέγοντας «καταλαβαίνω».
Φαντάζομαι όμως πως ο υπουργός διαβάζει sites και εφημερίδες, όχι για να μετρήσει τη δημοτικότητά του, αλλά για να δει το έργο του. Είναι μια σειρά από φωτογραφίες πολιτών με σπασμένα κεφάλια. «Έφταιγαν» μπορεί να πει. Ας αφήσουμε το γεγονός πως αν οι πολίτες είναι αυτοί που φταίνε συνέχεια, τότε κάτι τρέχει με τους πολιτικούς που τους εκπροσωπούν. Οι δημοσιογράφοι που απλώς κάλυπταν το γεγονός; Ας ανοίξει ο υπουργός τα sites και ας δει την Τατιάνα Μπόλαρη, τη συνάδελφο φωτορεπόρτερ με ιστορία στο επάγγελμα, να τρώει ξύλο από ένα γομάρι, κρυμμένο πίσω από τη μάσκα και την ανωνυμία.

Αλήθεια κύριε Παπουτσή, ποιός τους έχει δώσει εντολή να μη φορούν διακριτικά; Με ποιο δικαίωμα; Μπορεί σήμερα να θεωρείτε πως αυτή η συμπεριφορά σας συμφέρει. Είναι αρκούντως εκφοβιστική και αποδοτική. Στο επόμενο Σάμινα όμως, που αυτή τη φορά θα γίνει στην ξηρά από τους υφιστάμενούς σας, θα ξαναβάλετε το «μαχαίρι στο κόκκαλο»;
Μπορεί να είναι αργά. Θα έχουν μείνει τα κόκαλα μιας έρημης χώρας που δεν εμπιστευεται την ηγεσία της. Το κουφάρι.
Με τη στάση σας, δίνετε τη δυνατότητα στο φίδι να κλωσσάει τα αυγά του, μέσα στο Υπουργείο που με μεγαλοστομία αποκαλείτε «Προστασίας του Πολίτη». Ξέρετε πολύ καλά, πως αυτούς που αφήνετε σήμερα να σας εξυπηρετούν,αυτοί που με ευκολία σπάνε κεφάλια θεωρώντας όποιον διμαρτύρεται εχθρό και ανθέλληνα, είναι οι πυρήνες των φασιστικών ομάδων που υπάρχουν μέσα στα ΜΑΤ. Αυτά τα πεταμένα απολειφάδια της ιστορίας του τόπου, τα ξεναφέρνετε στο προσκήνιο. Υπάρχουν μερικές εκατοντάδες φωτογραφίες που τους δείχνουν να δρουν απο κοινού με τη «Χρυσή Αυγή», να κάνουν προβοκάτσιες, να ματώνουν κόσμο. Δεν τιμωρήσατε κανένα. Αφήσατε να τους καλύψει η γραφειοκρατική ατιμωρησία. Εδώ και καιρό, με την ανοχή σας, ίσως και με τις εντολές σας, σπάνε κόκκαλα. Για να σας θυμίσω μια γνωστή σας φράση «βάζουν την Ελλάδα στο γύψο». Ή για να σας το πω αλλιώς: δέρνουν το σημερινό πιτσιρικά Παπουτσή τον οποίο αποκαλούν και νιώθουν αλήτη. Η διαφορά με τότε, είναι πως όταν τελειώνουν, τα συγχαρητήρια τα δίνετε εσείς…

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ 

Read More

5 Οκτωβριου Παγκοσμια ημερα Εκπαιδευτικων

Πριν από 17 χρόνια ακριβώς, στις 5 Οκτωβρίου του 1994,καθιερώνεται από την UNESCO η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζεται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιου στρατοπέδου προσφύγων...είτε στην πιο τέλεια, τεχνολογικά, μονάδα της Αμερικής, είτε σε κάποια ετοιμόρροπη καλύβα της Αφρικής .Άπειρα ρητά και αποφθέγματα έχουν γραφτεί και ειπωθεί για αυτόν, αλλά στις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα, η οικονομία και η παιδεία μας, ας κρατήσουμε οδηγό αυτό της Kathy Davis: "Σε εκατό χρόνια από τώρα δε θα έχει σημασία πόσος ήταν ο τραπεζικός μου λογαριασμός, σε τι είδους σπίτια έζησα ή τι αμάξια οδήγησα...αλλά ο κόσμος ίσως να είναι διαφορετικός επειδή υπήρξα σημαντικός/ή στη ζωή κάποιου παιδιού..."
Χρόνια μας πολλά συνάδελφοι και συναδέλφισσες...Υγεία και δύναμη...

Read More

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ANDREI KIRILENKO

Ένα τεράστιο μπράβο στον αθλητή, αλλά πάνω απ' όλα ΑΝΘΡΩΠΟ Andrei Kirilenko,που αποφάσισε να χαρίσει όλα τα χρήματα της συμφωνίας(που σαφώς ανέρχεται σε εκατομμύρια ευρώ),σε ίδρυμα που έχει δημιουργήσει για τη βοήθεια νοσοκομείων παίδων, σχολείων για παιδιά απόρων και βετεράνων αθλητών.χωρίς να ξεχνάει και ο ίδιος τη φτώχεια που έζησε όταν ήταν μικρός. Μακάρι όλοι να ακολουθούσαν το παράδειγμά του. Μεγάλος παίκτης εντός των παρκέ, ακόμη μεγαλύτερος άνθρωπος εκτός.

Ο 30χρονος ηγέτης της εθνικής Ρωσίας υπέγραψε τριετές συμβόλαιο, αλλά με τη δυνατότητα να επιστρέψει στο ΝΒΑ όταν λήξει το lockout, δηλαδή η επ΄ αόριστον απεργία των παικτών. Αποδέχθηκε, ωστόσο, τον όρο της ΤΣΣΚΑ να παραμείνει στη Μόσχα μέχρι το τέλος της σεζόν αν δεν βρει ομάδα μέσα σε έναν μήνα από τη λήξη του lockout.

Read More

ΦΩΝΗ ΜΕ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΜΑΤΙΑ

Τα μάτια μας έχουν δει πολλά και τα αυτιά μας έχουν ακούσει περισσότερα. Από το πρωί στα ραδιόφωνα και το βράδυ στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, παρακολουθούμε μονόλογους τηλεσχολιαστων, που θα ζήλευαν και επαγγελματίες ηθοποιοί. Από όλα έχει ο μπαξές, κωμωδία, δράμα, παντομίμες, που έχουν ως σκοπό την προβολή του τηλεαστερα σχολιαστή. Μέσα σε όλο αυτό το θέατρο του παράλογου , φωτεινή εξαίρεση είναι η δημοσιογράφος Κατερίνα Ακριβοπούλου. Παρότι δουλεύει σε ένα αντιλαϊκό  σταθμό είναι ίσως η μονή δημοσιογράφος με τεκμηριωμένη άποψη και πάντα επικεντρώνεται στο γεγονός και όχι στα πέριξ αυτού. Δεν θυμώνει, δεν χλευάζει, δεν χαϊδεύει κανέναν και πάνω από όλα δεν λαϊκίζει.

Ο όρος του λαϊκισμού είναι παρεξηγημένος , ενώ η αρχική του έννοια είναι η «πολιτική ιδέα και δράση που στοχεύει στην αντιπροσώπευση των επιθυμιών και των αναγκών του απλού λαού»( Cambridge dictionary). Στην χωρά μας δυστυχώς έχει μετατραπεί σε ένα σύνολο κοινωνικών αντιλήψεων και συμπεριφορών που περιλαμβάνει τον εξισωτισμό (την επιθυμία της ισοπέδωσης προς τα κάτω), την αναζήτηση του ατομικού βολέματος εκτός των νόμων και σε βάρος του κοινού συμφέροντος, την ολοκληρωτική αποποίηση κάθε ατομικής ευθύνης και την συστηματική εξαγωγή προσόδων από το κράτος (Στάθη N. Kαλυβα).

Δυστυχώς αυτή την πολιτική έχουν εφαρμόσει  πολύ δημοσιογράφοι στο επάγγελμα τους. Στέκονται σαν επαγγελματίες  μοιρολογίστρες γύρω από τον νεκρό και τον κλαίνε .Μοιρολογίστρα ,η κατ’ επάγγελμα, συνήθως επ’ αμοιβή θρηνωδούσα νεκρούς, καλούμενη εκάστοτε επί τούτω. (ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ Σύγχρονη Εγκυκλοπαίδεια). Η κάθε δημοσιογραφική μοιρολογίστρα έχει το δικό της κανάλι, blog ή ραδιοφωνικό σταθμό. Από την λίγη γνώση που έχω συνήθως αυτοί οι δημοσιογράφοι είναι και οι χειρότεροι εργοδότες,όταν έτυχε να εκδίδουν εφημερίδες ή περιοδικά. Όταν έφτανε η ώρα της ευθύνης της μη πληρωμής του προσωπικού που απασχολούσαν, έριχναν το φταίξιμο στην μη χορήγηση διαφημίσεων από το κράτος. Δηλαδή αλλά λόγια να αγαπιόμαστε.

Η Κατερίνα Ακριβοπούλου δεν έχει μπει σε αυτό το μονοπάτι να δώσει πλάτη σε αυτούς που τόσα χρόνία λεηλατούσαν την ελληνική οικονομία και τις εισφορές των ευσυνείδητων. Συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί της, ένα είναι σίγουρο είναι ότι ο λόγος της έχει επιχειρήματα, χωρίς θεατρινισμούς και υπερβολές και μαλλον δικαιολογει την σημασιολογία του επωνύμου της, λέει την άποψη της με ακρίβεια

Read More

Να πως φτιαχνονται τα Συνταγματα!

 
Κάποιοι λαοί ψήνουν επαναστάσεις την άνοιξη, και κάποιοι άλλοι, κατακαλόκαιρο, μαγειρεύουν Συντάγματα. Βέβαια, το ισλανδικό καλοκαίρι δεν είναι τόσο καυτό, όσο η αραβική άνοιξη, και ίσως έτσι δικαιολογείται η πρωτοφανής προθυμία με την οποία δεκάδες χιλιάδες Ισλανδών καρφώθηκαν μπροστά στις πλατφόρμες του Facebook, Twitter, Youtube και Flickr, σβήνοντας και γράφοντας με χαρά το νέο τους Σύνταγμα. Αυτό κι αν είναι επανάσταση!

Σύνταγμα όχι μόνο για το λαό, αλλά από τον ίδιο το λαό για τον εαυτό του. Ο λαός, και παραγωγός και καταναλωτής συνάμα. Τέρμα οι μυστικότητες και τα σκοτεινά δωμάτια με μια χούφτα «εκλεκτούς» να ξηλώνουν και να ράβουν, κατά το δοκούν.

Η εκπληκτική αυτή ιστορία έχει ως εξής: Οι Ισλανδοί μετά τη μεγάλη φουρτούνα που τους βρήκε κατακούτελα, με τη γνωστή κατάρρευση των τραπεζών το 2008, αποφάσισαν να δράσουν δυναμικά, συλλογικά και προπάντων αμεσο-δημοκρατικά. Μετά από δύο, ευτυχούς κατάληξης, δημοψηφίσματα, την ανατροπή της κυβέρνησης και την παραπομπή σε δίκη, (πραγματική απ’ ό,τι φαίνεται και όχι μαϊμού), του πρώην πρωθυπουργού της χώρας για εγκληματική αμέλεια, αποφάσισαν ότι χρειάζονταν και ένα καινούργιο Σύνταγμα (το προηγούμενο, κατ’ ουσίαν δάνειο εκ Δανίας, χρονολογείτο από το 1944 με τα όσα κατά καιρούς μπαλώματα) υπό την προϋπόθεση ότι θα το συνέτασσαν γραμμή προς γραμμή, άρθρο προς άρθρο όλοι μαζί, και οι 320.000 κάτοικοι αυτής της χώρας.

Έτσι, λοιπόν, εξέλεξαν το 25μελές Συνταγματικό Συμβούλιο από μια προεπιλεγμένη δεξαμενή 522, υπεράνω πάσης υποψίας και ευρείας αποδοχής συμπολιτών τους, καθηγητών, δικηγόρων, δημοσιογράφων κ.λπ., στους οποίους και ανετέθη η επεξεργασία μιας 700σέλιδης έκθεσης, την οποία είχε συντάξει από τα πριν μια ομάδα περίπου 1.000 πολιτών (το Εθνικό Φόρουμ), επιλεγμένων με κλήρωση και στην τύχη γι’ αυτή ακριβώς τη δουλειά.

Η πρώτη ενέργεια του Συνταγματικού Συμβουλίου ήταν να εκμεταλλευτεί όλα τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία και άνοιξε σε σχόλια, υποδείξεις, απόψεις και συζητήσεις. Περιττό να πούμε ότι για κάμποσους μήνες πήραν φωτιά. Οι εβδομαδιαίες συνεδριάσεις του Συμβουλίου μεταδίδονταν απ’ ευθείας στον ιστό και ανέβαιναν κατόπιν στο Youtube. Το ενδιαφέρον και η συμμετοχή κρατήθηκαν σε υψηλά επίπεδα μέχρι τις 29 Ιουλίου, οπότε και η επιτροπή παρέδωσε και επισήμως στη Βουλή την πρώτη εκδοχή του νιόβγαλτου Συντάγματος, το οποίο αποτελείτο από 114 άρθρα και 9 κεφάλαια.

Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στον αυστηρό διαχωρισμό των εξουσιών, στην αυξημένη λαϊκή συμμετοχή στις αποφάσεις, στη διαφάνεια της κυβέρνησης, στις σχέσεις κράτους εκκλησίας, στη χρήση των φυσικών πόρων και την προστασία του περιβάλλοντος. Το κεφάλαιο περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει, για παράδειγμα, διευρυνθεί ώστε να περιέχει και τη Φύση. Η αρχή της ισότητας περιγράφεται με περισσότερες λεπτομέρειες, όπως και η κατοχύρωση για όλους της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Επίσης, κατοχυρώνεται η δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων για έγκριση/απόρριψη νόμων που έχουν περάσει από τη Βουλή, εφ’ όσον το αίτημα υπογράφεται από το 10% του εκλογικού σώματος. Ενώ, αρκεί ένα 2%, όταν πρόκειται για κατάθεση νομοσχεδίων προς ψήφιση στη βουλή, από τους ίδιους τους ψηφοφόρους.

Ενδεικτικά, ο πρόεδρος δεν μπορεί να ξεπερνά τις τρεις θητείες, ενώ κανένας υπουργός δεν προβλέπεται να θητεύει για πάνω από 8 χρόνια. Ο δε πρωθυπουργός εκλέγεται απ’ ευθείας απ’ τη Βουλή. Επίσης, αν η Βουλή αποφασίσει να υπογράψει συνθήκη που να περιέχει εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας, τότε υποχρεούται να φέρει τη συνθήκη για έγκριση σε δημοψήφισμα. Και άλλα πολλά.

Το σχέδιο Συντάγματος με νομοθετική ρύθμιση, προτού ψηφιστεί απ’ τη Βουλή, θα δοθεί για έγκριση από τους Ισλανδούς μέσω δημοψηφίσματος, γύρω στον Οκτώβριο.

Καλοφώτιστο, λοιπόν, και να τους ζήσει!

http://e-cynical.blogspot.com 

Read More

Δυσκολευεται να βρει δουλεια και ο γιος του Πρωθυπουργου

Ο Αντρίκος Παπανδρέου είναι ο μεγάλος γιος του Γιώργου Παπανδρέου από τον πρώτο γάμου του. 29 χρονών σήμερα, όταν τον ρωτάνε για το επώνυμο του απαντά σύμφωνα με το ΒΗΜΑ της Κυριακής «απλή συνωνυμία».
Και σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα, ο Αντρίκος που υπηρέτησε στους αλεξιπτωτιστές και συμμετέχει σε πορείες-έχει μάλιστα πάρει μέρος σε καταλήψεις- δεν χρησιμοποίησε πολιτικό μέσο για να αποφύγει τα δύσκολα.
Ο ίδιος δηλώνει ότι παρότι με πλούσιες σπουδές, σε Κοινωνιολογία, Στατιστική και με ειδίκευση στην εταιρική κοινωνική ευθύνη, δυσκολεύεται να βρεί δουλειά.
"Δυστυχώς, η κρίση κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Αλλά οι εταιρείες δεν πρέπει να διώχνουν εργαζόμενους, έμπειρο εργατικό δυναμικό, που θα μπορούσε να συνεισφέρει στην ανάπτυξη", λέει ο ίδιος, εκφράζοντας την προσδοκία του, να βγει η χώρα "όπως πραγματικά τη θέλουμε, μία χώρα που θα υπερκεράσει τις άλλες κι αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι, ότι όλοι μαζί μπορούμε" λέει
Όταν ερωτάται πώς νιώθει, που ο πατέρας του ηγείται μίας κυβέρνησης που κόβει μισθούς και συντάξεις, απαντά:
"Δεν τον βλέπετε; Του πατέρα μου τα μαλλιά άσπρισαν σε τρεις μήνες. Το παλεύει όσο μπορεί, στεναχωριέται, προσπαθεί. Κι όσο γι' αυτά που λένε ότι γυμνάζεται, δε γυμνάζεται απλά για τον εαυτό του, γυμνάζεται για να είναι δυνατός για τη μάχη που δίνει κάθε μέρα. Εάν δεν τα ζεις από μέσα, κανείς δεν ξέρει συμβαίνει", λέει.

LIFO 

Read More

Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΧΛΙΔΟΦΤΩΧΟΥ

Χειρότερο απ’ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ’ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ’ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν’ απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ’ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ’ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνου- με ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ’ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ’ όλα είναι το δικό μας σενάριο;

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ’ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ’ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ’ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ’ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ’ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος.Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν’ αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι.

Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ’ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν’ αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ’ απολυθούν κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ’ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμενο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Γι’ αυτό θέλω να τελειώνουμε.

LIFO 

Read More

ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ ΜΕ RYUICHI SAKAMOTO

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λένε οι παλιοί και δεν έχουν άδικο. Η σημερινή μέρα δεν ξεκίνησε καλά, μπορεί να έφταιγε και η αποχή από τον εργασιακό χώρο λόγο απεργιών. Μετά από  10 ώρες δουλειάς με αρκετά προβλήματα, ο χαζός έχασα δουλεία 2 ωρών από ένα αφηρημένο delete, τα νευρά μου βάρεσαν καμπανάκια. Φεύγοντας από την δουλεία αντιμετώπισα την γνωστή ταλαιπωρία στον  ηλεκτρικό για κανένα  μισάωρο. Στα καρφιά πάω για τρέξιμο για να ξεδώσω, γυρνώ σπίτι λίγο καλυτέρα και μόλις πάω να ενημερώσω το blog ξέχασα τους κωδικούς. Το πάλευα για 1 ώρα και τα νευρά ήταν ακόμα τσατάλια. Τελικά τα κατάφερα και μπήκα.

Είπα να μπω στο facebook  και βλέπω ένα φιλαράκι από το Παλέρμο έκανε post ένα κομμάτι του Ryuichi Sakamoto. Γνωρίζοντας ότι οι επιλογές του φίλου δεν είναι τυχαίες, πατώ το play και όταν άκουσα το κομμάτι  Merry Christmas Mr. Lawrence τα πάντα άλλαξαν. Τα νευρά μου χαλάρωσαν και για λίγο ξέχασα την πεζή πραγματικότητα και όλη την ταλαιπωρία της ημέρας. Σαν καλλιτέχνης μου ήταν γνωστός αλλά δεν περίμενα να έχει τόσο μεγάλη επίδραση στην ψυχοσύνθεση μου μετά από το δύσκολη μέρα..

Ο Sakamoto δεν είναι ένα απλός μουσικοσυνθέτης αλλά  ένας μουσικός ερευνητής της ethnic και της σύγχρονης έντεχνης μουσικής Το μουσικό του στυλ αγκαλιάζει πολιτισμικά ιδιώματα από κάθε άκρη της γης. Το έργο του άσκησε σημαντική επιρροή σε πολλά μεταγενέστερα στιλ (rave, techno, ambient) . Στις συναυλίες του ο Sakamoto στοχαστικά κάθεται στο πιάνο, ηχώντας χορδές που κυματίζουν όπως τα βότσαλα που πέφτουν σε ήρεμα νερά, δικαιολογώντας  την περισυλλογή αλλά μόνο ως προς το περιεχόμενο που πρέπει να απλά να απολαύσετε. Είναι ambient μουσική; New age; Κλασική;

Κανείς δεν ξέρει

Είναι πολύ δύσκολο να  τον ταξινομήσεις  αυτόν τον ροκά που  έγινε διάσημος σύνθετης ταινιών και τελικά μετατράπηκε σε ένα σόλο καλλιτέχνη. Αυτό δεν φαίνεται να πτοεί  καθόλου τους θαυμαστές, είτε στις συναυλίες , είτε στις θεάσεις των κομματιών του στο youtube.

 ‘Ένα είναι το συμπέρασμα αν έχετε νευρά Sakamoto  δαγκωτό!!!!Ένας Sakamoto την ημέρα τα νευρά κάνει περά. Ο φίλος στο post του στο facebook to  συνόδευε με όνειρα γλυκά. Αυτό  θα το διαπιστώσω αύριο το πρωί.

Καληνύχτα και όνειρα γλυκά

Read More